论语带拼音
集团标准化办公室:[VV986T-J682P28-JP266L8-68PNN]
【1.1】 子曰:“学而时习之,不亦说乎有朋自远方来,不亦乐乎人不知而不愠,不亦君子乎”
【1.2】 有子曰:“其为人也孝弟,而好犯上者,鲜矣;不好犯上,而好作乱者,未之有也。君子务本,本立而道生。孝弟也者,其为仁之本与!”
【1.3】 子曰:“巧言令色,鲜矣仁!”
【1.4】 曾子曰:“吾日三省吾身,为人谋而不忠乎于朋友交而不信乎传不习乎”
【1.5】 子曰:“道千乘之国,敬事而信,节用而爱人,使民以时。” 【1.6】 子曰:“弟子,入则孝,出则弟,谨而信,凡爱众,而亲仁。行有余力,则以学文。”
【1.7】 子夏曰:“贤贤易色;事父母,能竭其力;事君,能致其身;于朋友
jiāo
zǐxiàyuē
xiánxiányì
sè
shìfù
mǔ
néngjiéqí
lì
shìjūn
néngzhìqíshēn
yúpéngyǒu
lì
zé
yǐxuéwén
zǐyuē
dì
zǐ
rù
zéxiào
chūzé
tì
jǐnérxìn
fánàizhòng
érqīnrén
xíngyǒuyú
zǐyuē
dàoqiānshèngzhīguó
jìngshìérxìn
jiéyòngér
àirén
shǐmínyǐshí
hū
céngzǐyuē
wú
rìsānshěngwúshēn
wéirénmóuér
bùzhōnghū
yúpéngyǒujiāoér
bùxìnhūchuánbù
xí
zǐyuē
qiǎoyánlìngsè
xiǎnyǐrén
zhě
wèizhīyǒuyě
jūnzǐ
wùběn
běnlì
érdàoshēng
xiàotì
yězhě
qíwéirénzhīběnyǔ
yǒuzǐyuē
qíwéirényěxiàotì
érhàofànshàngzhě
xiǎnyǐ
bùhàofànshàng
érhàozuòluàn
yùn
bù
yìjūnzǐ
hū
zǐyuēxuéérshíxízhībùyìyuèhūyǒupéngzìyuǎnfāngláibùyìlèhūrénbùzhīérbù
交,言而有信。虽曰未学,吾必谓之学矣。”
【1.8】 子曰:“君子不重,则不威;学则不固。主忠信。无友不如己者。过则勿惮改。”
【1.9】 曾子曰:“慎终,追远,民德归厚矣。”
【1.10】 子禽问于子贡曰:“夫子至于是邦也,必闻其政,求之与抑与之与子
gòngyuē
zǐqínwènyú
zǐgòngyuē
fū
zǐzhìyúshìbāngyě
bìwénqízhèng
qiúzhīyǔ
yì
yǔzhīyǔ
zǐ
céngzǐyuē
shènzhōng
zhuīyuǎn
míndéguīhòuyǐ
zé
wùdàngǎi
zǐyuē
jūnzǐ
bùzhòng
zé
bùwēi
xuézé
bù
gù
zhǔzhōngxìn
wúyǒubù
rú
jǐzhě
guò
yánéryǒuxìnsuīyuēwèixuéwúbìwèizhīxuéyǐ
贡曰:“夫子温、良、恭、俭、让以得之。夫子之求之也,其诸异乎人之求之与”
【1.11】 子曰:“父在,观其志;父没,观其行;三年无改于父之道,可谓孝矣。”
【1.12】 有子曰:“礼之用,和为贵。先王之道,斯为美;小大由之。有所不
xíng
yǒuzǐyuē
lǐzhīyòng
héwéiguì
xiānwángzhīdào
sīwéiměi
xiǎodàyóuzhī
yǒusuǒbù
yǐ
zǐyuē
fùzài
guānqízhì
fù
mò
guānqíxíng
sānniánwúgǎiyú
fùzhīdào
kěwèixiào
fūzǐwēnliánggōngjiǎnràngyǐdézhīfūzǐzhīqiúzhīyěqízhūyìhūrénzhīqiúzhīyǔ
行,知和而和,不以礼节之,亦不可行也。”
【1.13】 有子曰:“信近于义,言可复也。恭近于礼,远耻辱也。因不失其亲,亦可宗也。”
【1.14】 子曰:“君子食无求饱,居无求安,敏于事而慎于言,就有道而正焉,可谓好学也已。”
yān
kěwèihǎoxuéyě
yǐzǐyuē
jūnzǐshíwúqiúbǎo
jū
wúqiúān
mǐnyúshìérshènyúyán
jiùyǒudàoérzhèng
qīn
yì
kězōngyě
yǒuzǐyuē
xìnjìnyú
yì
yánkě
fù
yě
gōngjìnyú
lǐ
yuǎnchǐrǔ
yě
yīnbùshīqí
zhīhéérhébùyǐlǐjiézhīyìbùkěxíngyě
【1.15】 子贡曰:“贫而无谄,富而无骄,何如”子曰:“可也;未若贫而乐,富而好礼者也。”
子贡曰:“诗云:‘如切如磋,如琢如磨’,其斯之谓与”子曰:“赐也,始可与言诗已矣,告诸往而知来者。”
【1.16】 子曰:“不患人之不己之,患不知人也。”
【2.1】 子曰:“为政以德,譬如北辰,居其所而众星共之。” 【2.2】 子曰:“诗三百,一言以蔽之,曰:‘思无邪’。”
【2.3】 子曰:“道之以政,齐之以刑,民免而无耻;道之以德,齐之以礼,有耻且格。”
【2.4】 子曰:“吾十有五而志于学,三十而立,四十而不惑,五十而知天
mìng
zǐyuē
wúshíyǒuwǔ
érzhìyúxué
sānshíér
lì
sìshíér
búhuò
wǔshíérzhītiān
yǒuchǐqiěgé
zǐyuē
dàozhīyǐzhèng
qízhīyǐxíng
mínmiǎnér
wúchǐ
dàozhīyǐ
dé
qízhīyǐ
lǐ
zǐyuē
shīsānbǎi
yīyányǐ
bìzhī
yuē
sī
wúxié
zǐyuē
wéizhèngyǐ
dé
pì
rúběichén
jū
qísuǒérzhòngxīnggǒngzhī
zǐyuē
bùhuànrénzhībù
jǐzhī
huànbùzhīrényě
kě
yǔyánshīyǐ
yǐ
gàozhūwǎngérzhīláizhě
zǐgòngyuē
shīyún
rúqièrúcuō
rúzhuórú
mó
qí
sīzhīwèiyǔ
zǐyuē
cì
yě
shǐ
lè
fù
érhǎolǐzhěyě
zǐgòngyuēpínérwúchǎnfùérwújiāohérúzǐyuēkěyěwèiruòpínér
命,六十而耳顺,七十而从心所欲,不逾矩。”
【2.5】 孟懿子问孝。子曰:“无违。”
樊迟御,子告之曰:“孟孙问孝于我,我对曰,无违”樊迟曰:“何谓也”子曰:“生,事之以礼;死,葬之以礼,祭之以礼。”
【2.6】 孟武伯问孝。子曰:“父母唯其疾之忧。”
【2.7】 子游问孝。子曰:“今之孝者,是谓能养。至于犬马,皆能有养。不
jìng
zǐyóuwènxiào
zǐyuē
jīnzhīxiàozhě
shìwèinéngyǎng
zhìyúquǎnmǎ
jiēnéngyǒuyǎng
bù
mèngwǔ
bówènxiào
zǐyuē
fù
mǔwéiqí
jízhīyōu
yuē
shēng
shìzhīyǐ
lǐ
sǐ
zàngzhīyǐ
lǐ
jìzhīyǐ
lǐ
fánchíyù
zǐgàozhīyuē
mèngsūnwènxiàoyú
wǒ
wǒduìyuē
wúwéi
fánchíyuē
héwèiyě
zǐ
mèngyì
zǐwènxiào
zǐyuē
wúwéi
liùshíérěrshùnqīshíércóngxīnsuǒyùbùyújǔ
敬,何以别乎。”
【2.8】 子夏问孝。子曰:“色难。有事,弟子服其劳;有酒食,先生馔,曾是以为孝乎”
【2.9】 子曰:“吾与回言终日,不违,如愚。退儿省其私,亦足发挥,回也不愚。”
【2.10】 子曰:“视其所以,观其所由,察其所安。人焉叟哉人焉叟哉” 【2.11】 子曰:“温故而知新,可以为师矣。“ 【2.12】 子曰:“君子不器。”
【2.13】 子贡问君子。子曰:“先行其言而后从之。”
zǐgòngwènjūnzǐ
zǐyuē
xiānxíngqíyánérhòucóngzhī
zǐyuē
jūnzǐ
bù
qì
zǐyuē
wēngù
érzhīxīn
kě
yǐwéishīyǐ
zǐyuē
shìqísuǒyǐ
guānqísuǒyóu
cháqísuǒān
rényānsǒuzāirényānsǒuzāi
bù
yú
zǐyuē
wú
yǔhuíyánzhōngrì
bùwéi
rú
yú
tuìérxǐngqí
sī
yì
zú
fāhuī
huíyě
shìyǐwéixiàohū
zǐxiàwènxiào
zǐyuē
sènán
yǒushì
dì
zǐ
fú
qíláo
yǒujiǔshí
xiānshēngzhuàn
céng
héyǐbiéhū